Het duwtje in de rug

Al een tijdje liep ik met de gedachten om een mooie reis te maken. Dit heb ik ook wel eens laten vallen in eerdere blogs, welke ik schreef in een periode om er achter te komen wat ik wilde nadat mijn relatie was uitgegaan. Toch durfde ik in die tijd de stap nog niet te zetten. In plaats daarvan veranderde ik van werkgever in de hoop dat ik weer wat meer plezier zou krijgen in mijn job. Helaas, dit gebeurde niet. Sterker nog, ik kreeg steeds meer het gevoel dat het werk dat ik deed helemaal niet meer bij mij paste. Onderdelen ervan kon ik nog steeds met plezier uitvoeren, maar het grootste gedeelte demotiveerde me juist enorm.

Nog geen zes weken nadat ik was begonnen ging ik al bijna drie weken op vakantie en na deze eerste, enigszins mislukte, solo reis naar Zuid-Spanje in augustus vorig jaar kon ik niet wachten tot de volgende vakantie. Ik was enthousiast geworden! Het alleen reizen was me namelijk helemaal niet tegen gevallen, het was alleen jammer dat ik ziek werd, waardoor ik de reis niet met een super goed gevoel kon afsluiten.

Dit kan beter!

Met de 43 dagen die ik bij mijn werkgever op jaarbasis krijg kon ik eindelijk een mooie, lange reis maken zonder daar direct mijn baan voor op te zeggen. Maar na eerst een goedkeuring, vervolgens ellelange discussies en uiteindelijk toch een afkeuring voor deze vakantie was voor mij de keuze makkelijk, ik diende mijn ontslag in en besloot vol voor mijn droomreis te gaan. Ondanks dat ik het nog steeds spannend vind wil ik niet langer blijven dromen, maar zien of die dromen in werkelijkheid net zo mooi of zelfs mooier kunnen worden. Niks geen vier veilige weken! Drie hele maanden gaat Ella op reis!

Al snel kwam Colombia als reisdoel in beeld. Waarom? Dat is lastig uit te leggen. Het is een gevoel. Ik heb in het afgelopen jaar toevallig wel wat Colombianen leren kennen en altijd vertelden zij enthousiast over hun geboorteland. Zo enthousiast dat ik er nieuwsgierig van werd. Hier moest mijn reis naartoe gaan! Ik kocht een Lonely Planet en begon wat reisblogs te lezen. Het enthousiasme en de nieuwsgierigheid groeide. De negatieve geluiden komen eigenlijk alleen van mensen die er nog nooit zijn geweest. Van mensen die nog steeds denken dat in dit land op iedere hoek van de straat gesnoven word en mensen met tientallen tegelijk worden ontvoerd of vermoord door drugsbendes of de homies van Tanja Nijmeijer.

Mensen die er wel geweest zijn weerleggen deze ideeën stuk voor stuk. De mensen blijken er juist enorm vriendelijk en willen niets liever dan dit slechte imago van zich af schudden. Natuurlijk zullen er heus wel minder prettige mensen rondlopen, maar ja.. die vind je overal.
Colombia lijkt ook geen trekpleisters te hebben zoals een Machu Picchu of eeuwenoude Maya tempels. Maar juist de veelzijdigheid van historische steden, dichtbegroeide jungles (oké, die zal ik zoveel mogelijk overslaan i.v.m. mijn vreemde, maar oprechte angst voor planten) en de mooiste stranden maken Colombia tot één groot hoogtepunt.

18 februari vlieg ik naar Bogotá, de hoofdstad van dit land. Vanuit deze stad zal ik in een aantal weken een groot deel van Colombia gaan verkennen. Op 17 mei vlieg ik terug vanuit Denver, waar ik een vriend zal bezoeken die ik vorig jaar in Miami heb leren kennen. De reisroute van Colombia naar Denver bepaal ik onderweg. Middels deze blog kunnen jullie met me mee reizen en op de hoogte blijven van mijn avonturen.

Kom dus snel een keertje terug voor de nieuwste reisverhalen en foto’s. Wil je gemakkelijk op de hoogte blijven van mijn belevenissen? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst!

Buen viaje!
Ella