Dag 18 t/m 28; Paradise

Na mijn laatste nacht in Leticia (de receptie jongen kwam mijn kamer nog in toen ik bijna lag te slapen. Ik hield me slapend en na een minuut of twee verliet hij mijn kamer weer) deed ik het de volgende ochtend rustig aan. Op mijn gemak mijn tas gepakt, aangekleed, ontbeten en nog een laatste rondje door het dorp. Rond 13.00 uur vertrok ik naar het vliegveld, waar mijn vliegtuig netjes op tijd vertrok. Met een gevoel van heimwee vloog ik naar Bogota in een bijna leeg vliegtuig. In Bogota moest ik 1,5 uur wachten tot mijn vlucht naar Cali vertrok.

In Cali had ik voor de 1^e nacht een slaapplek via Couchsurfing geregeld. Santiago, mijn host, haalde me op van het vliegveld samen met Maydeline, een meisje uit Bolivia dat ook bij hem overnachtte. Die avond aten we een pizzaatje en gingen we redelijk op tijd slapen in het funky appartement van Santiago J

De volgende dag moest hij helaas naar zijn boerderij, omdat zijn kippen werden vergiftigd. Maydeline en ik konden daarom niet langer blijven. Ik had intussen contact met Keiko, die ook onderweg was richting Cali. Ik boekte hetzelfde hostel als zij en Santiago zette met netjes voor de deur af. Maydeline verbleef in een (vegan!) hostel in dezelfde straat. Samen besloten we die dag de hike naar Tres Cruses te maken. Na eerst een korte stop bij het grote beeld van Christus op een andere berg was onze Uber chauffeur zo vriendelijk om ons af te zetten bij het beginpunt van de hike. Daar aangekomen vroeg Maydeline aan de politieagenten of het veilig was samen omhoog te gaan. De agenten zeiden van wel i.v.m. de vele controle punten op de route. Toch besloten ze met ons mee te gaan. We kregen dus politie escorte omhoog. J

De klim was pittiger dan ik had verwacht. Het leek op een gegeven moment meer op berg beklimmen dan op hiken. Na 1,5 uur bereikten we eindelijk de top. Compleet stuk, maar wel trots. Tres Cruses zijn drie lelijke grote kruizen, ooit neergezet omdat de houten varianten steeds stuk gingen.Na een korte stop en wat openlucht crossfit (er was een gym gebouwd onder de kruizen) begonnen we aan de afdaling welke toch ook nog ruim een uur duurde. Na deze prestatie namen we een douche in onze hostels en die avond besloten we cocktails te gaan drinken. Omdat het nog 10 minuten happy hour was besloten we maar direct zes cocktails te bestellen (je reist nu eenmaal op budget of niet). Die avond wilde we dansen, maar de salsaclubs waren overvol en de normale clubs zo goed als leeg. Uiteindelijk gaven we het rond 1 uur op en keerden we huiswaarts.

De volgende ochtend gingen we kort de stad in en om 12 uur was het tijd om afscheid te nemen. Maydeline ging nog twee dagen naar Bogota voordat ze terug naar Bolivia zou vliegen. Zelf besloot ik me in te schrijven voor een lesje crossfit. Dit bleek behoorlijk pittig. Of het nu kwam door mijn gebrek aan energie (ik hield mijn eten al een paar dagen niet binnen) of doordat de les echt zwaar was, maar erna was ik echt kapot. Ik ging terug naar mijn hostel waar Keiko net aankwam. Samen deden we direct een gratis salsa les met nog 30 anderen in een ruimte zo groot als een gemiddelde slaapkamer. Na een hoognodige douche aten we een hamburger in een superschattig restaurant met dakterras aangrenzend aan een populair en druk park.

De volgende dag schreven we ons in voor nog een gratis salsa les om 12 uur en een gratis stadswandeling om 16.00 uur. In de ochtend bezochten we het park del gato (kattenpark). Dit is een klein park vol standbeelden van katten. Voor een echte kattenfan, een must see! Tijdens de gratis wandeling die middag ging het mis. Ik voelde mezelf ziek worden en bij terugkomst door ik dan ook direct mijn bedje in, waar ik pas drie dagen later weer uitkwam. Cali ging verder aan mijn neus voorbij. Geen salsa meer voor Ella L

Oorspronkelijk zou ik de zondag naar San Agustin vertrekken en Keiko naar Peru. Echter de plannen wijzigden. Een meisje vertelde ons over San Andres, een eilandje dichtbij Nicaragua, maar officieel horend bij Colombia. Ik vroeg mijn vriend in Bogota of het de moeite was, waarna hij ons adviseerde naar Providencia te gaan, een eilandje ten Noorden van San Andres. Zo gezegd, zo gedaan. We boekten beiden een ticket naar San Andres en op dinsdagochtend vertrokken we. Na een vlucht van bijna twee uur kwamen we begin van de middag aan op San Andres. Dit eiland was al supermooi, maar inderdaad wel vol toeristen. Na een heerlijke lunch liepen we een plaatselijk reisbureau in, waar we nog net twee stoelen konden reserveren voor de vlucht naar Providencia de volgende ochtend. Eigenlijk wilden we met de catamaran, maar deze was volgeboekt. In plaats daarvoor dus de iets duurdere optie, vliegen. Wat wel weer tijd scheelde, want de vlucht is 15 minuten terwijl het per boot 3 uur zou duren.

Bij aankomst in Providencia had ik een terugval (ik moest rennen voor de wc) en Keiko was die avond ervoor ook ziek geworden. Dit mocht de pret echter niet drukken, een uurtje later aten we een heerlijke lunch aan het strand, zo’n 2 minuten lopen van ons hotel. Die dag childen we aan het strand en deden we verder weinig. De enige plek waar we internet hadden was bij de plaatselijke supermarkt, waar we twee keer per dag naartoe gingen voor de nodige drankjes en het nodige contact met het thuisfront.

De volgende dag hadden we een eilandtour geboekt. Per boot zouden we het hele eiland rondvaren met een aantal interessante stops. Stop 1 was loversbridge, een brug die Providencia met Santa Catalina verbond. Stop 2 was Crab Key, een klein eilandje omringd door het meest blauwe water dat ik ooit had gezien. Hier hadden we twee uur vrije tijd. Na het beklimmen van het hoogste punt voor een prachtig uitzicht sprongen we het super heldere water in voor wat gesnorkel. Vooral de zeeschildpadden waren erg cool om te zien. Na nog een stop bij een populaire bar, waar ik mijn schommelfoto maakte, hadden we een lunch op het grootste strand van het eiland. Na de lunch van verse vis zat te tour erop.

Onze tourguide, Jorge, nodigde ons die avond uit in de bar waar hij werkte. We gingen op zijn uitnodiging in en die avond kreeg ik van Jorge himself een aantal interessante danslessen (op het eiland dansen ze met name op dancehall en reggeaton, twee dansen die voor deze nuchtere Hollandse toch wat apart zijn. Desalnietemin een leuke avond!) J

De dag erna had Jorge een vrije dag en hij stelde voor om te gaan snorkelen met zn allen. De volgende ochtend sprongen we bij hem en een vriend achterop de motor en reden naar de andere kant van het eiland waar we een paar uur snorkelden en kletsten. Er was ook nog Morgans Cave waarvoor je onder water moest duiken om vervolgens aan de andere kant weer boven te komen. Ik wilde eigenlijk niet, maar besloot er toch voor te gaan, wat in de rots resulteerde in een mega paniekaanval. Ik ben blij dat ik nog leef hahaha.

Na het snorkelen moest ik echt even pinnen. Wachtend in de rij voor de enigste pinautomaat zag ik ineens twee bekende gezichten. De twee dames die ook in de Amazones waren toen wij er waren stonden ineens voor ons in Providencia! Te grappig, te toevallig! We besloten met zijn allen te lunchen en daarna nog een stukje te wandelen. Die avond zouden we naar een concert gaan, maar helaas, ik voelde me toch weer een beetje ziekig, dus uiteindelijk hebben we alleen afscheid genomen van Jorge en zijn daarna gaan slapen.

De volgende ochtend was het paradijs avontuur ten einde. We namen de vlucht terug naar San Andres waar we vervolgens een paar uur moesten vertoeven op het vliegveld voor onze aansluitende vluchten. Keiko is inmiddels in Cusco, Peru. Ik ben teruggekeerd naar Cali. Niet voor lang, over een paar minuten vertrek ik naar Popayan. Hier ga ik een paar dagen couchsurfen bij Stiven, een jongen die bij zijn ouders woont op een boerderij met koffieplantage.

Tot snel weer!

Liefs,
Ella